قافیه ای که با هر واژه ای می آمیزد:

آزادی

که با مرگ می خواند

آزادی

آزادی بال می ماند

به نسیمی که در میان برگ ها می وزد

و برگلی ساده آرام می گیرد.

به خوابی می ماند که درآن ما خود

رویای خویشتنیم.

به دندان فرو بردن در میوه ممنوع می ماند آزادی

به گشودن دروازهآی قدیمی متروک و دست های زندانی.

نوشته شده در جمعه 86/10/14ساعت 2:9 عصر توسط شیداگر جوان تاریکی نظرات ( ) | |